36 μέρες πριν από τα 36

— Δεν αναγνωρίζω αυτήν την ηλικία, ακούς; Εγώ είμαι ακόμα μικρή.

— Ναι, αλλά συλλογίσου ότι τώρα πια σκέφτεσαι ώριμα προτού λάβεις αποφάσεις. Οι άλλοι υπολογίζουν πλέον τη γνώμη σου. Όπου πας, σε σέβονται περισσότερο.

— Ναι, αλλά με αποκαλούν κυρία και όχι κοπέλα. Γίνομαι η Κατερίνα και παύω να είμαι το Κατερινάκι. Δεν το θέλω αυτό!

— Πάντα θα είσαι το Κατερινάκι, γιατί τα μάτια και η ψυχή δεν γερνούν ποτέ.

— Κι η υγεία που αρχίζει να φθείρεται; Το σώμα που χαλαρώνει; Με αγχώνουν όλα αυτά, σου λέω!

— Μάθε να ζεις με όσα συνοδεύουν την ηλικία σου, γιατί η ηλικία είναι ένα παράσημο. Κάθε χρόνος είναι μια ρανίδα σοφίας. Δεν είναι τυχαίο το «να ένας σοφός» στο τραγούδι των γενεθλίων. Να τους ζητήσεις να σου το τραγουδήσουν φέτος.

— Κι οι υποχρεώσεις; Οι δουλειές; Θα προλάβω να δουλέψω τόσο, ώστε να βγάλω σύνταξη;

— Κι από πότε είσαι εσύ άνθρωπος που σκέφτεται τη σύνταξη; Οι άνθρωποι της ηλικίας σου βάλλονται από τη σκιά της σύνταξης και δένουν τα χέρια τους με αλυσίδες. Αν ήσουν τέτοιος άνθρωπος, τώρα θα ήσουν σίγουρα σε μία πολυεθνική. Αντιθέτως, εσύ ταξιδεύεις πέρα δώθε και γράφεις αυτά εδώ τα κείμενα…

— Δηλαδή, δεν είναι καλά τα κείμενά μου; Απέτυχα και σε αυτό; Τι έκανα, επιτέλους, στη ζωή μου;

— Ρωτάς τι έκανες; Γνώρισες έναν υπέροχο σύντροφο, ταξίδεψες, στράγγιξες τη ζωή, έφυγες στο εξωτερικό, εργάστηκες σε κάθε λογής εργασία, ξεκίνησες το μεταπτυχιακό που για χρόνια επιθυμούσες και το πλήρωσες με δικά σου χρήματα! Χόρτασες από τα πάντα. Δεν έχεις απωθημένα. Τι άλλο θα ζητούσε αυτή η ηλικία, λοιπόν;

— Ίσως ένα παιδί; Είναι κι αυτά τα ωάρια στις γυναίκες που μας βάζουν θηλιά στον λαιμό. Πρέπει..

— Δεν υπάρχει πρέπει. Αν ήσουν έτοιμη να φέρεις έναν άνθρωπο στον κόσμο, θα το είχες έστω προσπαθήσει στα τόσα χρόνια που προηγήθηκαν. Αλλά κάτι σε σταματούσε πάντα. Οφείλουμε να ακούμε τις δικές μας επιθυμίες και όχι των άλλων. Μην ξεχνάς πως δεν χρειάζεται να γίνουν όλοι γονείς!

— Και τα σαράντα που πλησιάζουν;

— Και τι θα ήταν τα σαράντα, αν δεν τα διαφήμιζαν στους τριαντάρηδες; Κοίταξε γύρω σου πόσα αλαβάστρινα, σχεδόν παιδικά πρόσωπα μετρούν σαράντα χρόνια. Δες πόσοι άλλαξαν τη ζωή τους στα σαράντα, πόσοι δεν ξεκίνησαν καν…!

— Λες; Καλά, λοιπόν, σταματώ να αγχώνομαι για την ώρα. Άντε τώρα, σώπασε. Αρκετοί περαστικοί με είδαν να μιλάω μόνη μου στον δρόμο. Το βράδυ, πάλι.

Κατερίνα Δημοπούλου