Όλα αυτά που θέλω να φωνάξω

Υπάρχουν τόσες εκφάνσεις της παθογένειας που δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Δεν μπορώ να μένω απλός θεατής, αλλά δεν ξέρω και τι να κάνω…

Οι influencers αποκτούν δύναμη, με την προσοχή και τη στήριξη εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι, ακολούθως, τρέπονται σε αποδέκτες επαναλαμβανόμενων διαφημίσεων και θεατές της πολυτελούς διαβίωσης των πρώτων, συγκρίνοντας τη ζωή τους με τη δική τους, συχνά οδηγούμενοι στη θλίψη.

Η διαφήμιση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Παραβιάζονται τα προσωπικά στοιχεία των ανθρώπων καθημερινά, προκειμένου να γίνονται παραλήπτες αφόρητου όγκου διαφημίσεων, οι οποίες συχνά χρησιμοποιούν τις πληροφορίες τους για να εισέλθουν σε ευαίσθητα ζητήματα.

Παντού ζητούνται συνδρομές. Για το καθετί. Καταργούνται τα μετρητά. Πληρωμές μόνο μέσω κάρτας. Η αρχή της πραγματικής εξαθλίωσης.

Εμετικά podcasts. Πρόσφατα σιχάθηκα την πλάση όταν μου εμφανίστηκε ένα podcast, με τίτλο: “Το έκανα με τον πρώην της κοπέλας μου”. Αυτό δεν ονομάζεται αποδοχή της διαφορετικότητας αλλά αρρώστια και δεν θα ήθελα να είχα τώρα ένα παιδί και να το έβλεπε αυτό δημόσια.

Γιατροί που διαγιγνώσκουν ανύπαρκτες ασθένειες προκειμένου να προτείνουν χειρουργείο, επειδή η ιδιότητα στην κάρτα τους γράφει “χειρουργός”. Κι άλλοι που χρεώνουν υπέρογκα ποσά, χωρίς να δίνουν καν τη δέουσα σημασία στον ασθενή. Σε αναγκάζουν να υπογράψεις ότι, ακόμα κι αν πεθάνεις, φέρεις εσύ την ευθύνη. Κι έτσι, κοιμούνται ήσυχοι στα σαλέ τους.

Διεφθαρμένοι δικηγόροι και πολιτικοί, που ελέγχουν την πληροφορία. Ο αδύναμος δεν έχει βήμα. Λογοκρισία παντού. Οι προσπάθειες του κόσμου να καταγγείλει την ανάρμοστη συμπεριφορά ενός δυνατού προσώπου καταρρίπτονται εν μία νυκτί. Σχόλια και βίντεο εξαφανίζονται από το πουθενά από όλα τα μέσα.

Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν αντικείμενα τόσο από τις θρησκείες όσο και από τους άντρες. Όταν μια γυναίκα εμφανιστεί σε έναν χώρο, ανεξάρτητα από την ιδιότητα με την οποία θα βρεθεί εκεί, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί ένας άντρας είναι αν είναι στητά το στήθος και οι γλουτοί της και αν την εγκρίνουν για ραντεβού ή όχι. Το αντίστροφο δεν συμβαίνει.

Μια γυναίκα 50 ετών που δεν έχει σύντροφο και δεν έχει αποκτήσει παιδί θεωρείται άτεκνη γεροντοκόρη. Ένας άντρας 50 ετών στην ίδια ακριβώς κατάσταση θεωρείται εκ πεποιθήσεως εργένης.

Η μουσική βιομηχανία προωθεί σκουπίδια και αυτά ακούνε τα παιδιά του κόσμου, γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο.

Οι δυνατοί βοηθούν τους δυνατούς και ο κόσμος πλέον διχάζεται σε πλούσιους και φτωχούς.

Δεν υπάρχει πλαφόν στα ενοίκια ούτε αρκετά υψηλή φορολόγηση στα ενοικιαζόμενα με την ημέρα, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μένει άστεγος ή να παρακαλάει για την πρώτη του κατοικία.

Οι άνθρωποι πλέον δεν χαμογελούν και πεθαίνουν νέοι. Θυμάμαι τον παππού μου, ο οποίος πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και έζησε πάνω από 100 χρόνια. Τώρα, που ζούμε στους “ήσυχους” καιρούς, όλοι φεύγουν νέοι και οι αρρώστιες καλπάζουν.

Οι νέοι επιστήμονες, οι άνθρωποι στους οποίους θα εναπέθετα τις ελπίδες μου να αλλάξουν κάτι από τα παραπάνω, βρίσκονται σε έναν αέναο αγώνα να μπουν στο δημόσιο και, μόλις τα καταφέρουν, χάνονται μαζί τους και όλα τα όνειρα.

Το είδωλο της υποφαινόμενης