Writer – Copy editor
Προτού αρχίσω το παιχνίδισμα με τις αράδες βιβλίων, στο απώτερο παρελθόν, ήξερα μια συγγραφέα. Σαγηνευτική ύπαρξη. Απόμακρη αλλά γοητευτική. Θα μπορούσε να ήταν μούσα του Bram Stoker σε ένα από τα πιο σκοτεινά του βιβλία. Δεν κάναμε παρέα και η αλήθεια είναι πως δεν πρέπει να με συμπαθούσε, λόγω του πληκτικά ήπιου χαρακτήρα μου. Μια... Continue Reading →
Τα βράδια, πριν κοιμηθεί, φανταζόταν τον κόσμο σαν μια μεγάλη φούσκα, που όλο και μεγάλωνε και στρίμωχνε την αυτοσχέδια λέμβο του. Γύρω από τη φούσκα, ωκεανός, σκοτεινός και αχανής. Μέσα στη φούσκα, με μεγάλα φωτεινά γράμματα, οι κανόνες. Όσο λιγότερους ακολουθούσε κάποιος, τόσο περισσότερο κινδύνευε να βρεθεί έξω από τη φούσκα και να ριχτεί στον... Continue Reading →
Αν αρχίσω να μιλάω, θα μείνω μόνη.Θα με στοχεύσουν δείκτες δακτύλων ως φρενοβλαβή,πλάσμα δύστροπο που μιλάει στα ζώα και στα αντικείμενα,γιατί της τελείωσαν οι βολικές λέξεις προς τους ανθρώπους. Αν αρχίσω να μιλάω, ίσως κι ο νόμος ακόμα με εξορίσει,ίσως δεν υπάρξει πουθενά για μένα στέγη επαγγελματική.Αν αφήσω να με κυριεύσει το θηρίο που βρυχάται... Continue Reading →
Ο άνεμος έσπρωξε το παράθυρο και οι κουρτίνες σείστηκαν χορευτικά. Εισήλθε στο δωμάτιο αγέρωχος, με επιβλητικό παράστημα. Η μυρωδιά από λιβάνι, ανακατεμένη με άρωμα νοτισμένων λουλουδιών, είχε κατακλύσει τον χώρο για μία ακόμη φορά. Ο Μάριος έστρεψε το κεφάλι και τον κοίταξε. — Άργησες σήμερα. — Δες, που βάλαμε και δερβέναγα τώρα! Μικρέ… Θυμήσου λίγο... Continue Reading →
Ακούγεται ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του αεροσκάφους: Boarding completed (= η επιβίβαση ολοκληρώθηκε). Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, άντρας γύρω στα πενήντα, μέτριου ύψους, με μισοξυρισμένα γκριζαρισμένα γένια, ψαρά καλοχτενισμένα μαλλιά κι ένα μακρύ παλτό χωρίς κανένα ίχνος γαριάσματος, φτάνει στη θέση 12Α. Ο ΚΩΣΤΑΣ, ένας κύριος κοντά στα πενήντα πέντε, με ανακατεμένα βαμμένα μαλλιά, αχτένιστα μούσια και... Continue Reading →
Katerina Dimopoulou 