Writer – Copy editor
Αν αρχίσω να μιλάω, θα μείνω μόνη.Θα με στοχεύσουν δείκτες δακτύλων ως φρενοβλαβή,πλάσμα δύστροπο που μιλάει στα ζώα και στα αντικείμενα,γιατί της τελείωσαν οι βολικές λέξεις προς τους ανθρώπους. Αν αρχίσω να μιλάω, ίσως κι ο νόμος ακόμα με εξορίσει,ίσως δεν υπάρξει πουθενά για μένα στέγη επαγγελματική.Αν αφήσω να με κυριεύσει το θηρίο που βρυχάται... Continue Reading →
Ο άνεμος έσπρωξε το παράθυρο και οι κουρτίνες σείστηκαν χορευτικά. Εισήλθε στο δωμάτιο αγέρωχος, με επιβλητικό παράστημα. Η μυρωδιά από λιβάνι, ανακατεμένη με άρωμα νοτισμένων λουλουδιών, είχε κατακλύσει τον χώρο για μία ακόμη φορά. Ο Μάριος έστρεψε το κεφάλι και τον κοίταξε. — Άργησες σήμερα. — Δες, που βάλαμε και δερβέναγα τώρα! Μικρέ… Θυμήσου λίγο... Continue Reading →
Πρωταγωνιστής ο φόβος.Επιθανάτιος ρόγχος σε υγιή σάρκα.Αισιοδοξία ηττημένη στη σύγκρουση.Σκέψη που στροβιλίζεται σε σκοτεινές ατραπούς. Πρωταγωνιστής ο φόβος.Καρδιά που πάλλεται βιαστικά.Μάτια που συγκρατούν φλεγόμενο δάκρυ.Χέρια που τρέμουν,καθώς κρατούν το παραπέτασμα,για να κοιτάζουν τα μάτια έξω από το τζάμιτη ζωή που ακόμα ρέει. Πρωταγωνιστής ο φόβος.Παντελής αδυναμία συγκέντρωσης.Ριπές ερωτηματικών.Γιατί στο μικρό κορίτσι.Γιατί στους άλλους που ήταν... Continue Reading →
Ακούγεται ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του αεροσκάφους: Boarding completed (= η επιβίβαση ολοκληρώθηκε). Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, άντρας γύρω στα πενήντα, μέτριου ύψους, με μισοξυρισμένα γκριζαρισμένα γένια, ψαρά καλοχτενισμένα μαλλιά κι ένα μακρύ παλτό χωρίς κανένα ίχνος γαριάσματος, φτάνει στη θέση 12Α. Ο ΚΩΣΤΑΣ, ένας κύριος κοντά στα πενήντα πέντε, με ανακατεμένα βαμμένα μαλλιά, αχτένιστα μούσια και... Continue Reading →
— Δεν αναγνωρίζω αυτήν την ηλικία, ακούς; Εγώ είμαι ακόμα μικρή. — Ναι, αλλά συλλογίσου ότι τώρα πια σκέφτεσαι ώριμα προτού λάβεις αποφάσεις. Οι άλλοι υπολογίζουν πλέον τη γνώμη σου. Όπου πας, σε σέβονται περισσότερο. — Ναι, αλλά με αποκαλούν κυρία και όχι κοπέλα. Γίνομαι η Κατερίνα και παύω να είμαι το Κατερινάκι. Δεν το... Continue Reading →
Katerina Dimopoulou 